De oneerbiedigheid van Simonetta Musitano: "Mannen? Ze zijn het niet gewend om belachelijk gemaakt te worden, laat staan ​​door een transvrouw."

"Het begon allemaal met de behoefte om over mezelf te vertellen. Mijn verhaal is niet alleen van mij, het is het verhaal van velen." Simonetta Musitano , een transgender actrice, auteur en stand-upcomedian, betreedt het podium met een oneerbiedige stijl en bijtende zelfspot en vertelt over een "afwijkende" persoonlijke ervaring die uitgroeit tot een politieke daad. De van oorsprong Calabrische Roman Musitano, een talent van Wonty Media , behandelt in haar monologen thema's als genderidentiteit, transfeminisme en machtsdynamiek, waarbij ze comedy gebruikt om stereotypen en vooroordelen te ontkrachten. Haar carrière kwam in een stroomversnelling met de show " Una donna con le palle " en zette zich vervolgens voort met deelname aan televisieprogramma's zoals Propaganda Live en Comedy Central Live, waarmee ze haar rol als kritische en innovatieve stem in de Italiaanse comedyscene consolideerde. We ontmoetten haar om erachter te komen wat het betekent om een ​​transgender stand-upcomedian in Italië te zijn, wat haar relatie is met het publiek en met sociale media, en waarom mannen zich zo snel beledigd voelen. Je hebt je persoonlijke ervaring omgezet in een komisch instrument: op welk moment besefte je dat stand-upcomedy jouw stem zou kunnen zijn? Ik werd me er beetje bij beetje van bewust, door stand-upcomedy in de praktijk te brengen. Het begon allemaal met de behoefte om te vertellen en over mezelf te vertellen. Mijn verhaal is niet alleen van mij, het is het verhaal van velen. Ik voelde een echt persoonlijke urgentie, die echter overeenkwam met de urgentie van veel anderen. Ik begon in de periode waarin op het podium van Sanremo een monoloog werd opgevoerd die naar mijn mening extreem transfobisch was. Op dat moment begon ik aan mijn reis van genderbevestiging, ik had net de psychologische reis afgerond en begon aan de hormonale. Niet alleen identificeerde ik me met niets van wat er op dat podium was gezegd, maar ik voelde me ook persoonlijk geraakt. En ik realiseerde me dat in de Italiaanse scene komische stemmen vaak mannelijke, chauvinistische, transfobische stemmen zijn. Ik begon juist met het idee om komische clichés te ontmantelen, om een ​​andere ervaring te vertellen.” Je comedy is geworteld in je persoonlijke ervaring, maar spreekt iedereen aan. Wanneer besefte je dat het een politiek instrument kon worden, én een uitingsvorm? Het politieke element kwam als gevolg van de ervaring, want toen besefte ik steeds meer dat mijn verhaal queer was, het was anders, maar er waren steeds meer mensen die tegen me zeiden: "Door naar jou te luisteren heb ik dingen geleerd, het was niet wat ik dacht." En tegelijkertijd bedankten steeds meer transgenders me omdat ze zich voor het eerst verteld en vertegenwoordigd voelden. Mijn verhaal werd steeds meer een vorm van rechtvaardiging. van mijn ervaring en mijn lichaam”. Waarom heeft de Italiaanse comedy het zo moeilijk gehad om zich open te stellen voor queer- en transgenderverhalen ? “We lijden in Italië onder een comedy, vooral in de televisiewereld, die moeite heeft zich los te maken van een 'cabaretcultuur' waarin comedians bijna uitsluitend mannen zijn en – uiteraard – alleen hun eigen standpunt vertellen. Het probleem is dat we ons niet realiseren dat het eigenlijk om één enkel, mannelijk standpunt gaat, dat het vrouwelijke uitsluit. En wat de ruimte voor transgenders betreft, is het probleem simpelweg dat Italië een transfoob land is: het is het Europese land met de meeste transmoorden en tegelijkertijd een van de landen waar mensen de meeste pornofilmpjes met transgenderactrices bekijken”.

Is het makkelijker om deze eisen een plek te geven in de stand-upcomedy? "Stand-upcomedy, dat in Italië nog relatief nieuw is, biedt meer ruimte voor actie en innovatie. In werkelijkheid is het een genre dat velen in ons land nog steeds moeilijk kunnen verteren, ondanks de mogelijkheid dat het over queer- en transkwesties gaat, omdat het een veel grovere en vulgairere taal gebruikt dan cabaret. De code van stand-upcomedy ondermijnt op zichzelf al de stijlkenmerken van een bepaald type Italiaanse comedy. Daarbij komt nog een grotere vrijheid dankzij een nog steeds zeer korte traditie die meer bewegingsvrijheid en structuur biedt." Jij bent een van de weinige transstemmen die zichtbaar zijn in de mainstream Italiaanse comedy. Voel je de druk van deze representatie of zie je het als een kans? Naarmate mijn zichtbaarheid toeneemt, ook door mijn deelname aan Propaganda Live, en door de groei van mijn volgers op sociale media, gebeurt het steeds vaker dat ik op straat word aangesproken door mensen uit de LGBTQ+-gemeenschap die me bedanken, omdat ze zich eindelijk vertegenwoordigd en gehoord voelen. Dat geeft me veel voldoening. Comedy is altijd erg gewelddadig geweest tegenover transgenders. Het feit dat ik dit paradigma kan omverwerpen door middel van mijn levensverhaal is erg belangrijk voor me. Ik voel geen enkele last. Tegelijkertijd zou ik graag meer queer en vooral transcomedians zien. Soms wordt me gevraagd of ik niet wil breken met het 'transnarratief', maar dat zou niet logisch zijn: een cisgender persoon, man of vrouw, praat voortdurend over zichzelf als cisgender. Mijn ervaring is zeker een afwijkende, nieuwe ervaring voor veel mensen. Daarom wordt het zo sterk ervaren. Maar ik praat over veel onderwerpen, over daten, over seks, over koppels – onderwerpen waar iedereen het over heeft. Alleen vertel ik het vanuit mijn persoonlijke perspectief, dat - vooralsnog - ondervertegenwoordigd is. Wat betekende deelname aan programma's als Propaganda Live en Comedy Central Live voor jou? Wat is er anders dan stand-upcomedy? "Het fundamentele verschil is dat stand-upcomedy live is en dat stelt je in staat empathie te creëren met het publiek en te improviseren op basis van hun reacties. En het is een moment dat ontstaat en geconsumeerd wordt gedurende een avond." Op televisie zijn dit echter zeer conventionele momenten, die minder dan tien minuten duren en veel gecontroleerder zijn. Bovendien worden fragmenten van de programma's geüpload naar sociale platforms, waar gebruikers naar hartenlust kunnen reageren. En hoewel het in liveshows zelden voorkomt dat mensen worden uitgedaagd, omdat ze vol ontzag zijn, geven ze op sociale media het slechtste van zichzelf. Bovendien stelt de liveshow me in staat om te interacteren en de spot te drijven met degenen die me aanvallen, in de digitale context kan dat niet gebeuren."

Trouwens, hoe gaat het met je reis op sociale media, waar je bent begonnen met het plaatsen van comedyclips op je persoonlijke kanalen? "Het gaat heel goed, hoewel ik denk dat ik in een sociale bubbel ben beland waar ik graag uit wil komen. Voorlopig stel ik een format voor met dates. Ik heb ontdekt dat wanneer het om een ​​transgender meisje gaat, dit veel discussie en controverse creëert over de vraag of het wel of niet nodig is om je genderidentiteit te onthullen. Ik stimuleer graag discussie, hoewel de reacties soms erg heftig worden en ik in sommige gevallen moest ingrijpen en met juridische stappen moest dreigen. Mij is verteld dat een transgender vrouw "een bedrieger" is. Ik accepteer deels dat dit gebeurt, want als we willen dat mensen erover praten, moet dit ook gebeuren en moeten we beseffen hoe gewelddadig mensen zijn tegenover transgender vrouwen. En de meest boze gebruikers zijn altijd mannen, die het niet accepteren om uitgelachen te worden." Waarom denk je dat dit gebeurt?

Mannen nemen zichzelf te serieus omdat ze niet gewend zijn om in de comedy 'benadeeld' te zijn, om het mikpunt van grappen te zijn. Als ze mij zien, zien ze iemand die ze als minderwaardig beschouwen en die de machtsdynamiek waaraan ze gewend zijn volledig op zijn kop zet. Ze worden 'bitter' als het een cisgender vrouw is, stel je voor wat er kan gebeuren als het een transgender vrouw is.

Artikeltags